هشتم- رضايت از خداوند

از كمال نفس مسلمان رضاى او از پروردگارش مى‌باشد و در چند آيه مباركه اين جمله شيرين تكرار شده‌ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ‌ «خداوند از آنان و آنان از خداوند راضيند.»

يا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ارْجِعِي إِلى‌ رَبِّكِ راضِيَةً مَرْضِيَّةً «اى نفس با آرامش بسوى پروردگارت خشنود و پسنديده برگرد.»

امام رضا (ع) مى‌فرمايد:[1] ايمان فوق اسلام است و تقوى بالاتر از ايمان و يقين بالاتر از تقوى و ميان مردم كمتر از يقين چيزى تقسيم نشده است. راوى سؤال مى‌كند يقين چيست؟ امام (نشانه آنرا چنين بيان مى‌فرمايد: توكل بر خدا، تسليم به خدا، رضاى به قضاى خدا، و التفويض الي الله.

در روايت صحيحه‌اى امام رضا (ع) به نقل پدرش مى‌فرمايد: در يكى از جنگها جماعتى را نزد رسول خدا (ص) بردند فرمودند كيانند؟ گفتند: مؤمنان هستند، فرمود: ايمان شما به چه پايه‌اى رسيده است؟ عرض كردند: صبر هنگام بلا، شكرگزارى موقع نعمت و آسايش، و راضى بودن به قضاى خدا، حضرت فرمود: اينان حليمان و عالمان‌اند، كه از كثرت دانش نزديك پيامبرانند، اگر چنانچه گفتند

[1] - ص 88، ج 3، اصول كافى و ص 138، ج 70، بحار الانوار و سند روايت صحيح است و روايات در اين باب زياد است به ص 130 تا 184، ج 70، بحار الانوار مراجعه شود.