700 مورد مشابه بوده است و قريب 8000 مورد نيز در تأليفات فلا ماريون نقل شده است.[1]

نگارنده: من نه اين موضوع را انكار مى‌كنم و نه قصه‌هاى گوناگون آن را تصديق، ممكن است چنين باشد. احتمال دارد قالب مثالى كه روح در برزخ دارد، همين بدن سيال باشد و اين موضوع با آيه مباركه (إِذا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ‌) بهتر سازگارى دارد چون روح مجرد است و داخل بدن نيست و چنانچه ضمير بلغت به روح متعلق به جسم سيال برگردد بسيار با لفظ آيه مناسب مى‌افتد و ممكن است ضمير «بَلَغَتِ» به حيات برگردد.

و اينكه تثنيه ارادى در حكايات متعدد آمده است، من در وقوع آن توقف دارم ولى انكارى هم ندارم، هنوز نمى‌دانم كه اعتقاد اين مدعيان، حقيقت دارد يا نيروهاى معنوى يا مادى دقيق و رقيق ديگرى در كار است؟

3- هنگام تثنيه وقتى روح از بدن فاصله مى‌گيرد، روانپوش يك مجراى ارتباطى سيال، كه برخى آن را ريسمان مغناطيسى (يا نقره‌اى) ميگويند، بين آن دو ايجاد مى‌كند تا حيات نباتى بدن جسمانى كماكان ادامه داشته باشد.[2]

به نظر مى‌رسد در بيهوشى و خواب مجراى ارتباطى برقرار بوده و مرگ قطع مى‌شود.

[1] - همان مأخذ قبلى، ص 47.

[2] - همان، ص 53.