ديده مى‌شده و كسانى كه در بستر مرگ شرح و بيان آنچه اطراف‌شان بود ارائه كرده‌اند.

مؤلف كتاب مذكور عناصر مشترك بين قصه‌ها را دوباره بطور تفصيل از 18 تا ص 84 كتاب خود بيان نموده است كه فهرست آن قرار زير است:

1- عدم قابليت انتقال و ارتباط

افراد از نظر فهم و بيان يكسان نبوده و اساساً از ترسيم و تبيين حقيقى وقايع ديدنى خود عاجز بوده‌اند مثلًا يكى گفته جهان ما سه بعدى است ولى جهان ديگر ابداً اين طور نيست لذا از بيان آن اظهار عجز نموده است.

2- شنوائى در حالت مرگ موقت‌

كسانى كه دوباره از مرگ به زندگى برگشته‌اند مى‌گويند در آن حالت، صحبت داكتران و ساير افراد حاضرى كه مرگ آنها را اعلام كرده‌اند شنيده‌اند.[1]

[1] - نسبت ادراك حسى به روح بخاطر بدن سيال اثيرى و قالب برزخى مى‌باشد. وگرنه بايد آن را به علم روح تعبير كرد زيرا مجرد، حواس ندارد و چنانچه روح را جسم لطيف بدانيم اشكالى از ابتداء متوجه نخواهد شد.

و اين هم دو نمونه از تفاوت دو جسم دنيائى و برزخى از كتاب مذكور( زندگى پس از زندگى).