هر نفس چشنده مرگ است و مزدهاى‌تان را فقط در روز قيامت مى‌گيريد.

ممكن است به اين آيه براى هر دو طرف مسأله استدلال شود؛ مثلا منكرين پاداش برزخى ادعا كنند كه كلمه (انما) براى افاده حصر است و مزد برزخى را نفى مى‌كند. مثبتين بگويند كه توفيه، دادن كامل را گويند؛ يعنى همه مزدتان و كامل آن را تنها در روز قيامت مى‌گيريد. پس مى‌فهميم كه يك مقدار از مزد در عالم برزخ مى‌رسد.

ولى مى‌شود به دسته اول جواب داد كه آنچه در برزخ مى‌رسد مزد و اجر نيست بلكه نتيجه طبيعى اعمال خود انسان است. و نسبت به خوبان ممكن است كه مقدارى تفضل باشد[1] و در جواب دسته دوم مى‌توان گفت كه، مقدار جزئى از مزد و اصل (قبل از قيامت) لازم نيست در برزخ باشد ممكن است كه در دنيا باشد فالعام لا يدل على الخاص.

خاتمه‌

در قرآن مجيد آياتى وجود دارد كه مى‌شود از آنها حيات ارواح كفار را بدست آورد:

1- وَ قالُوا يا صالِحُ ائْتِنا بِما تَعِدُنا إِنْ كُنْتَ مِنَ الْمُرْسَلِينَ فَأَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ فَأَصْبَحُوا فِي دارِهِمْ جاثِمِينَ فَتَوَلَّى عَنْهُمْ وَ قالَ يا قَوْمِ لَقَدْ أَبْلَغْتُكُمْ‌

[1] - از نظر عقلى اجرت معنى ندارد بلكه همه‌اش تفضل است ولى قرآن مجيد اجرت را قبول دارد پس ثبوت اين مفهوم تعبدى مى‌باشد.