هركى را كه بخواهى، بالأخره از او جدا خواهى شد، هركار مى‌كنى بكن آخر عمل خود را ناچار ملاقات خواهى كرد.

اى نفس در اين حديث و مضامين عاليه و مفيده آن قدرى تفكركن، ببين لب حقيقت و محض واقع را بيان فرموده، آيا همين قدر براى بيدارى ما از خواب دنيا و نشه گى ماديات كفايت نمى‌كند؟ «أَ لَمْ يَأْنِ لِلَّذِينَ آمَنُوا أَنْ تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لِذِكْرِ اللَّهِ».

واژه هاى فارسى‌

1- «مُهر» به معناى «مختوم» عربى، فارسى است و طبعا كلمه «ممهور» (مهر شده) غلط مى‌شود؛ زيرا فارسى اسم مفعول به اين وزن ندارد.

2- ماهانه و سالانه صحيح و ماهيانه و ساليانه غلط است.

3- آسياب مركب از دو كمله «آس» به معناى چرخ و «آب» است، آسيا غلط است.

4- فلان مريض بهبودى يافت غلط است، صحيح آنست گفته شود فلان بهبود يافت.

5- حرف «ب» كه براى زينت مى‌آيد بايد در اول افعال نوشته شود مثل: بگفت، برفت، بشنيد.

6- پاكت كلمه خارجى است و جمع آن پاكت ها است، و پاكات غلط است.

7- فرمايشات، دهات، باغات غلط است، جمع فارسى به الف و تا بسته نمى‌شود، صحيح فرمايش ها، ده ها، باغها ... مى‌باشد.

8- زندگى به معناى زنده بودن و زندگانى اطوار و كيفيت زندگى مى‌باشد، اول مصدر و دوم اسم مصدر است.

9- كفش واژه فارسى است، پس كلمه كفاش بى مورد و غلط است.