ولى يكى از استادان اكادمى علوم (در نيويورك) مى گويد محال است موجود زنده‌اى از سرماى شديد فضا به سلامت بگذرد و يا در اشعه كيهانى قوى كه در فضاء پراكنده است تلف نشود؛ و به علاوه آن، دو ايراد ديگرى نيز بر اين نظريه وارد مى‌آيد كه بطلانش را آشكار مى‌سازد:

اول اينكه ستارگان ازليتى نداشته اند، بلكه از گازهاى گرم پديد آمده اند كه در آنها نيز قابليت حيات نبوده است.

دوم اينكه سوال مى‌شود زندگى در منظومه ها يا كهكشان هاى ديگر از كجا پيدا شده؟ چه حيات از غير حيات پيدا نمى‌شود.

ولى خدا شناس با كمال سادگى و سهولت پاسخ اين سوال را مى دهد و مى گويد خداوند كه حى و قيوم است، حيات را به جهان مادى عطا فرموده و زنده جان ها را خلق نموده است.

قرآن مجيد در آيات زيادى اين موضوع را ياد آورى فرموده و زنده كردن را به خداوند عالم اختصاص داده است، بلى ژئولوژى فرمايش قرآن را تصديق مى‌نمايد.

قانون دوم ترمو ديناميك حدوث عالم و وجود خالق را ثابت مى‌دارد

«فرانگ آلن» استاد فيزيك زيستى و متخصص در رؤيت الوان (مبحث فيزيولوژى نور) مى گويد: قانون ترمو ديناميك (حرارت) ثابت كرده است كه جهان پيوسته رو به وضعى روان است كه در آن تمام اجسام به درجه حرارت پست مشابهى مى‌رسد، و ديگر انرژى قابل مصرف وجود نخواهد داشت، و در آن حالت ديگر زندگى غير ممكن خواهد بود.

و اگر جهان آغازى نداشت و از ازل موجود بود بايد پيش از اين چنين حالت مرگ و ركود حادث شده باشد.