بر ما ستم روا نداشته، و در مقابل اين عوارض مكروه، اگر به سوء اختيار ما صورت نگرفته باشد، بلكه بر اساس نظام عمومى بر ما مسلط شده باشد، خداوند اجر و پاداش مى‌دهد و ده‌ها مرتبه مقدار پاداش اخروى بيشتر از مشكلات حاضر است.

لكن معناى اين حرف اين نيست كه مؤمن در مقابل مشكلات مبارزه نكند و از تنبلى، تسليم آن‌ها گردد. نه بايد جد و جهد كند تا به رحمت و كمك خدا بر آن‌ها فايق و غالب آيد، ولى اگر تلاش مؤمن فايده نكرد، ناراحتى روانى زايدى از اين كه او مظلوم واقع شده براى او به اساس اعتقاد به عدالت خدا و حتى پاداش‌هاى اخروى او، بر وى عارض نمى‌گردد و دلهره و اضطراب و استرس پيدا نمى‌كند و به آرامش روانى خود دست مى‌يابد گو اين كه از وجود مشكلات مذكور اذيت گردد.

جواب يك شبهه مهم:

نوع انسانى، در طول تاريخ خود با يك سلسله بدبختى‌ها گرفتار بوده و با تفاوت درجات آن در آينده نيز به آن‌ها گرفتار خواهد بود.

البته مصيبت‌هايى كه خود افراد انسان به اختيار و اراده خود براى خويش خلق مى‌كنند، از محل بحث بيرون است، صحبت در مورد