ما درباره عزت روحى و روانى مؤمنين به خدا باز هم مطالبى را بيان خواهيم داشت.

براستى براى اين كه در دنيا از ذلت بيرون رويم و عظمت معنوى و روحى پيدا كنيم نبايد بدين آسمانى حق بگرويم و به خداى قهار كاينات ايمان بياوريم؛ اين عظمت و عزت را به جز از ايمان به خدا از كجا به دست آورده مى‌توانيم؟

فايده چهارم:

ايمان به خداى يگانه جهان و مدير موجودات، هيبت همه موجودات مادى و مجرد ممكن الوجود را از روح آدمى پاك مى‌كند، مؤمن مى‌گويد اياك نعبد و اياك نستعين و تنها ترا مى‌پرستيم، و تنها از تو مدد مى‌جوييم‌[1] و لا حول و لا قوه الا باللّه،

[1] البته هدف ما نفى تأثير اسباب مادى در سرنوشت انسان نيست، ما در جهان اسباب و مسببات آفريده شديم و براى كمال مادى و معنوى خود بايد به سوى اسباب طبيعى و عقلى برويم كه عقب‌ماندگى خود را جبران كنيم و بين اسباب مادى و قدرت آفريدگار هيچ منافاتى وجود ندارد كه قدرت حق در طول اسباب است نه در عرض و مقابل آن‌ها.( دقت كنيد)