از آنها آماده كند.

قسم اول سبب ملكيت و يا حقيت عامل ميشود ولى قسم دوم سببى براى تملك و حق نمى‌گردد، و در نتيجه تأثيرى در توزيع ندارد.

در قسم اول، عمل تا وقتى سبب ملكيت و حقيت ميشود كه عمل مذكور استمرار داشته باشد و الا عمل موقتى موجب ملكيت ابدى نميشود، و لذا در خيلى از اقسام زمينها ملكيت يا حقيت بواسطه مهمل و مخروب شدن زمين و كار نكردن در آن باطل ميشود، و ديگرى ميتواند بآبادى و بهره‌بردارى از آن اشتغال ورزد، و يا پرنده‌اى كه از هوا گرفته شده بود دوباره بپرد ملكيت از او ساقط ميشود. و يا از استفاده بردن چيز مباحى اعراض شود، چون اعراض مسقط حق است. و اين بحث تفاصيلى دارد كه رساله حاضر تحمل ذكر آنها را ندارد.

و ازين جا بطريق اولى ميفهميم كه هيچ چيزى‌