و قيمت دوم را كه نسبت معين بين دو يا چند چيز باشد، تجارتى و مبادله‌اى موسوم نموده‌اند.[1]

دو قيمت اختراعى ماركسيزم‌

قيمت استعمالى از حاجت و وجود، ناشى ميشود هر چيزيكه بواسطه منافع مطلوبه خود بيشتر مورد حاجت باشد و باندازه زيادى در دسترس مردم وجود نداشته باشد قيمت آن بالاتر ميرود، و هر چيزيكه احتياج بآن كمتر و خود او بيشتر وجود داشته باشد، قيمت آن پائين‌تر مى‌آيد و بعبارت ديگر اساس قيمت مذكور عرضه و تقاضا ميباشد كه باختلاف حالات و زمان و سائر خصوصيات در نوسان ميباشد.

ولى قيمت تجارتى چنين نيست زيرا بين قلم و روغن مثلا كه مورد مبادله قرار مى‌گيرند، هيچ قدر مشتركى از نظر جنس و صفت و منفعت وجود ندارد كه مناط تعيين قيمت باشد و تنها قدر مشتركى كه ممكن‌

[1] و گاهى اسم طبيعى را بر قيمت دوم اطلاق كرده‌اند