هرچند كه آن موجود از انبياء و اولياء يا ملائكه مقربين باشد، مشرك شده و از دين اسلام خارج مى گردد. اين توحيد به ملاحظه آيات زياد قرآن مجيد مسلم بوده و مورد اتفاق همه مسلمانان از صدر اسلام تاكنون مى باشد.

اقسام عبادت:

عبادت يا واجب و مستحب است و يا حرام و موجب شرك، قسم اول، (عبادت واجب و مستحب) در اسلام معلوم است، مانند نماز، روزه، حج، زكات، جهاد، اعتكاف، ذكر خداوند و ساير اعمالى كه در صحت آن قصد امر يا قصد قربت و يا به نحوى اضافه آن به خداوند معتبر است، و بدون آن عمل باطل مى شود. عبادت حرام و شركى؛ مانند سجده براى غير خدا با قصد ربوبيت آن غير.

عبادت حرام؛ كه مستلزم شرك نيست، مانند ركوع يا سجده براى غير خدا بدون قصد ربوبيت. بلكه براى حق سخاوت و ياعلم يا دفع ظلم‌[1] او و سجده ملائكه براى آدم. چون به امر خدابوده حرام نبوده بلكه واجب بوده. معناى عبادت در لغت عربى، تذلل با تقديس است و گاهى به معناى اطاعت نيز آمده است، نمونه هايى از آن در قرآن به چشم مى خورد.[2]

[1] . سجده يعقوب و فرزندان او يا به امر خدا بوده و يا از طرف خودشان در فرض ابويت اول جاى سجده ملائكه براى آدم را دارد و در فرض اخير بايد گفت كه سجده بدون قصد در شريعت آن وقت حرام نبوده.

[2] . يا ابت لا تعبدالشيطان. و عبدالطاغوت. أن لا تعبدوا الشيطان، ولى درشريعت اسلام سجده براى غير خدا مطلقاً حرام است واين حرمت از مرتكزات متشرعه مى باشد و قرآن سجده كردن براى غير خورشيد و ماه را مطلقاً نهى كرده است و فرقى بين آن دو و غير آن دو نيست.