سنت به قياس كه دليل ظنى است عمل مى كنند. متكلمين اشعرى از اهل سنت با آنكه افعال الله را معلل به اغراض نمى دانند بازهم به قياس عمل مى كنند كه تناقض آشكار است.

اطمينان از نظر عقلى هرچند حكم ظن را دارد ولى در نظر عقلاء حكم علم و قطع را دارد كه در تمام معاملات روزانه خود حتى در مورد اموال زياد و جان و ناموس به اطمينان خود عمل مى كنند.

حالا بياييم و گفته نويسندگان محترم جهان بينى اسلامى را بررسى كنيم كه عقل اساس دين است يا دين اساس عقل؟

وجود واجب الوجود و آفريدگار جهان وعلم او و قدرت او و حكمت و عدل او نبوت انبياء تنها و تنها به وسيله عقل استفاده مى شود. هيچ امكان ندارد مردم را به آيات قرآن مؤمن بسازيم زيرا آنان مى گويد من خدا نمى شناسم تا اينكه كلام او را بپذيريم و عمل به اوامر او را واجب بدانيم.

مردم به مدعيان نبوت مى گويند به چه دليل شما راست مى گوييد كه خدا شما را فرستاده؟ پيغمبر راهى براى اثبات مقام خود جز اقامه معجزه ندارد و معجزه است كه عقل را قانع مى كند.

متكلمين در علم كلام دلايل عقلى بر وجود و علم و قدرت و حكمت خدا اقامه مى كنند و استحاله صفات سلبيه را به براهين عقلى ثابت ميكنند. بنابراين مى بينيد كه ريشه هاى همه اديان آسمانى بر حكم قطعى عقل استوار است.

غربى ها كه تنها حس را امروز قبول دارند و فلسفه و احكام عقلى را رد مى كنند و يا حداقل در اعتبار حكم عقل بدون از تجربه توقف ميكنند به تصادف موجودات قائل هستند و جهان را زاييده تصادف مى دانند و