يسمَعُونَ شَيئًا».

چگونه نشنوند در حالى كه حضرت پيامبر (ص) خبر داده است كه مردگان صداى كفش زندگان را مى شنوند و خبر داد كه كشته شدگان بدر كلام او را مى شنوند و آغاز نموده كلام را با آنان به صيغه خطاب كه براى شخص حاضريست كه مى شنود و خبر داده كه كسى اگر بر برادر مؤمن (ميت خود) سلام دهد او جواب سلام او را مى دهد و (ديگر اينكه) در آيه قرآن نفى اسماع است نه سماع.

مولوى رحمانى تا صفحه 205 كتاب تبرك و توسل در مورد حيات برزخى مردگان و علم و بركات آنها؛ آثار و قراين زيادى را نقل و در صفحه 200 از ابوحامد غزالى چنين نقل مى كند: «كُلُّ مَن يستَمِدُ بهِ بِحَياتِهِ يستَمِدُ بهِ بَعدَ مَماتِهِ»؛ هركس در حيات از او استمداد مى شود بعد از مردن او نيز به او استمداد مى شود.

بازهم درباره توسل از همين كتاب‌[1]

توسل در لغت: «ذريعه» و «طلب دعاء» از شخصى كه وسيله قرار داده مى شود.

علامه آلوسى در تفسير آيه 35 سوره مائده: «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ ابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسِيلَةَ وَ جاهِدُوا فِي سَبِيلِهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ» يعنى اى كسانى كه ايمان آورده ايد از (نافرمانى) خدا بپرهيزيد و به سوى او وسيله بطلبيد. مى گويد: تحقيق كلام و خلاصه سخن اين است كه استغاثه به مخلوق و گردانيدن وى وسيله به معناى طلب دعاء از وى، شكى در جواز آن نيست. و همين‌

[1] . تبرك و توسل؛ از اول كتاب تا صفحه 85.