يمين هر سه بدون ذكر نام خداوند جلّ جلاله منعقد نمى شود و باطل است. ثالثاً؛ اگر كسى به رسول خدا و قرآن و ساير مقدسات قسم بخورد يا عهد كند و يا نذر كند اين سه منعقد نمى شود و عمل واجب نمى شود ولى حرام نيست و دليلى بر حرمت آن وجود ندارد. بلى قسم شرعى كه واجب كننده عمل يا حرام كننده او مى شود آن است كه به نامهاى خداوند باشد و همچنين عهد و نذر و صيغه شرعى نذر اين است: «لله علىَّ أن أفعل كذا» يعنى از براى خدا بر ذمّه من است كه فلان كار را انجام و يا فلان كار بد را ترك كنم.

اگر كسى نذر كند كه اين حيوان را ذبح شرعى كرده و براى عزاداران امام حسين (ع) اطعام مى كنم هيچ اشكالى ندارد وقتى كه حيوان را ذبح كند تنها بايد نام خدا را بگيرد و گرنه ذبيحه مردار مى شود.

اگر كسى غير از حيوان نذر كند مانند اطعام مؤمنين، تقسيم پول و لباس و غيره و بگويد: «ازبراى خداوند بر ذمه من است كه مؤمنين يا مؤمنين محصلين علوم دينى و يا مؤمنين مستمعين درجلسه عاشورا و يا مؤمنين صائم و يا ايتام را اطعام كنم» هيچ اشكالى ندارد و ثواب دارد و مقرب به حق و مستحق ثواب است.

در موارد نذر و يمين و عهد، نص خاص لازم نيست مثلا صدقه، اطعام مسلمين محصلين علوم دينى و امثال آنها در قرآن وسنت كفايت مى كند مانند «وَ يُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلى‌ حُبِّهِ مِسْكِيناً وَ يَتِيماً وَ أَسِيراً ...»

آقايان اعضاى بنياد احياى سنت! ما در همين جا دست با هم ميدهيم و دعاى آخر رساله شما را باهم از صدق دل مى خوانيم و مى نويسيم: «ألّلهم أرنا الحقّ حقّاً و ارزقنا اتباعه و أرنا الباطل باطلا و ارزقنا اجتنابه‌