زيربناى مكتب شيخ محمدبن عبدالوهاب‌

او ميگويد: «إله» كسى است كه به خاطر تقرب و إستشفاع مورد تعلق قلبى قرار گيرد، چه فرشته باشد چه نبى باشد و چه ولى و يا درخت و جن و قبر و بت. مشركين زمان پيامبر (ص) آن را فهميدندوكلمه توحيد را نپذيرفتند ولى اكثريت مسلمانان (/ مسلمانان غيرخود او!!) معناى إله را نفهميدند. (ترجمه ازالة الشبهات)

«إله» در قرآن مجيد گاهى به معناى خالق و يا مدبر آمده، چنانچه مى فرمايد: (لَوْ كانَ فِيهِما آلِهَةٌ إِلَّا اللَّهُ لَفَسَدَتا) و (إِذاً لَذَهَبَ كُلُّ إِلهٍ بِما خَلَقَ) و گاهى به معناى معبودمى آيد. تفسير فوق نامبرده تفسير اختراعى خود اوست و كسى از بزرگان و اهل علم آن را ذكر نكرده و خودش هم اقرار مى كند كه اكثر مسلمانان معناى إله را نفهميده اند!! در حاليكه همه مسلمانان از قرآن معناى إله را فهميده اند و او خود، نفهميده است و يا هدف ديگرى از تفسير خود داشته است.

تعجب از اشتباه يا تعمد يك فرد نيست، تعجب از پيروان اوست كه به چندين هزار نفر مى رسند كه چرا در مقابل اكثريت مسلمانان بدون تحقيق و مطالبه دليل معتبر، معناى اختراعى او را پذيرفته اند، كه موجب به شهادت رسيدن هزاران مسلمان متدين از زن و مرد تا امروز به نام شرك شده است. چه مسئوليت وحشتناكى در ميدان حساب قيامت! «مَنْ قَتَلَ نَفْساً بِغَيْرِ نَفْسٍ أَوْ فَسادٍ فِي الْأَرْضِ فَكَأَنَّما قَتَلَ النَّاسَ جَمِيعاً».