برجسته دينى مركب از علماى اهل سنت و شيعه تشكيل دهد كه فتوا منحصر به آنان گردد و نااهلان حق فتوا را نداشته باشند.

تمام ملت ها در تاريخ كشور خود روزهاى جشن و سرور و روزهاى غم و اندوه دارند كه حق يادآورى از اين روزها را دارند. چرا جمعى از نااهلان، بدون مجوز شرعى تشدّد به خرج مى دهند و عمل آنان را به زور بر بدعت در دين حمل مى كنند و فتوى بر حرمت آن مى دهند؟!

ب) تجليل از مولود نبوى (ص) در كشور ما و كشورهاى اسلامى تعطيل رسمى بوده و از آن تجليل به عمل مى آيد، متشدّدين نااهل آن را تحريم نموده و مسلمانان را متّهم به بدعت گزارى مى كنند. قرآن كريم مى فرمايد: «وَ مَنْ يُعَظِّمْ شَعائِرَ اللَّهِ فَإِنَّها مِنْ تَقْوَى الْقُلُوبِ ...» تعظيم شعائر از تقواى دلها (جانها) است. اظهار محبت به حضرت خاتم النّبيّين (ص) از بهترين نشانه هاى خداوند ولادت با بركت حضرت خاتم النبيّين (ص) ميباشد.

متشدّدين كه جماعت اندكى هستند تنها برداشت خيالى خود را برحق مى دانند و مسلمانان ديگر را به بدعت و فعل حرام نسبت مى دهند. دولت ها و ملت هاى مسلمان را بدعت گزار مى پندارند.[1]

[1] . در صفحه 11 نوشته اند: تجليل مولود( در ربيع الاول) علاوه بر اينكه بدعت و شباهت به نصارى دارد از شركيات، كارهاى منكر و زشت خالى نمى باشد، مانند: خواندن اشعار و سرودهايى كه در آن ها زياده روى و غلو در حق پيامبر است ...

نگارندگان: اگر فرضاً درجشن ميلاد، عمل باطلى صورت گيرد، اصل تجليل از مولود كه عمل راجح و تعظيم شعاير الله است، ممنوع نمى گردد و گرنه بايد ا زجشن عيدين فطر و اضحى هم جلوگيرى نمود كه ده ها فسق و فجور در آن روز ها صورت مى گيرد، اگر به نام چنين شباهت به نصارى، تجليل مولود حرام گردد كه فتواى بغير ما انزل الله است( آلله اذن لكم ام على الله تفترون) صدها فعل مباح و راجح ديگر را نيز بايد تحريم نمود!!