10- لزوم جنگ با دشمن‌

«نزع لامّة الحرب إذا لبسها حتى يلقى العدو و يقاتل» در اين حديث مى‌فرمايد: نبى وقتى‌كه زره جنگى را پوشيد، سزاوار نيست آن‌را از تن خود بيرون كند تا اين‌كه دشمن را ملاقات كند.

براى امت چنين چيزى وجود ندارد، بعضى اوقات انسان لباس جنگى را مى‌پوشد؛ ولى به‌خاطر باران شديد، يا آفتاب سوزان، و يا به‌خاطر عذرى ديگر، از رفتن به جنگ منصرف مى‌شود. براى پيغمبراسلام صلى الله عليه وآله وسلم اين چنين نيست، وقتى لباس جنگ را مى‌پوشيد، بايد با دشمن مى‌جنگيد، جهاد را برهمه چيز مقدم داشته و تمام مشكلات را ناديده مى‌گرفت. اين موضوع در واقع بر روحيه لشكر نيز تأثير مى‌كند؛ اگر رئيس و فرمانده سپاه قاطع و شجاع باشد، زير دستان وى نيز به تبعيت از وى تحرك پيدا مى‌كنند؛ اگر فرمانده لشكر ضعيف و بُزدل باشد، لشكر هرچه خوب باشد، روحيه خود را مى‌بازد و از مقاومت در برابر دشمن مى‌هراسند. پيغمبراكرم صلى الله عليه وآله وسلم رئيس و رهبر جامعه است، وقتى لباس حرب را بپوشد، بايد با دشمن بجنگد تا اعتماد لشكر را به خود جلب نمايد.

11- عدم ترك نماز

ترك تطوع قبل اتمامه» در اين مورد بين علماءگفتگو است كه آيا مردم نماز واجب خود را مى‌توانند در اثناى آن ترك كنند، ياخير؟ در نماز نافله انسان مى‌تواند، در صورت لزوم آن را بشكند؛