5- جهاد در راه خدا

المقاتله مع العدو وحده، لقوله تعالى‌ «فَقاتِلْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ لا تُكَلَّفُ إِلَّا نَفْسَكَ»[1] در راه خدا جنگ كن، حتى اگر تنها هم باشى! يعنى رسول من! اگر يك‌نفر هم در جنگ با دشمن حاضر نشود، تو بايد به تنهايى در مقابل دشمن بجنگى! نگو كه دشمن زياد است و من به تنهايى نمى‌توانم با آنان بجنگم، شمشير خود را از غلاف درآور و با دشمنان اسلام جنگ كن. قرآن مجيد چه‌قدر به صراحت دستور مى‌دهد! اين موضوع فقط از خصايص پيغمبراكرم صلى الله عليه وآله وسلم است، نه بر انبياى گذشته، نه بر أئمه معصومين و نه بر خلفاى راشدين، بر هيچ‌كدام آنان واجب نبوده كه تنها در ميدان جنگ برود و با دشمن بجنگند؛ ولى بر پيغمبراكرم صلى الله عليه وآله وسلم اين موضوع واجب بوده است.

در اين خصوص چند روايت نقل شده است كه از جمله مى‌فرمايد: «أن اللّه لم يكلّف‌أحداً بهذا غيرالنبيّالخاتم صلى الله عليه وآله وسلم‌[2] «ومع ذالك لم أرَ من ذكرها فى خصائصه صلى الله عليه وآله وسلم» ظاهراً در كلام فقها و دانشمندان پيش از خود نديده‌ام كه كسى اين موضوع را در خصايص پيغمبراكرم صلى الله عليه وآله وسلم آورده باشد؛ منتهى از آيه مباركه و احاديث اين موضوع دانسته مى‌شود كه حتى اگر پيغمبراكرم صلى الله عليه وآله وسلم تنها هم مى‌بود بايد با دشمن جنگ مى‌كرد و حق فرار هم نداشت. در واقع اين است كه‌

[1] - نساء/ آيه 84

[2] - بحار/ طبعة الحديث، ج 16/ 331 و 240 و 377