در ميان انسان‌ها نيز معمولًا اين رسم است كه بزرگان را بنام صدا نمى‌كنند، بچه‌هاى كوچك را همه بنام خطاب مى‌كنند؛ ولى پدران، مادران، علماء، دانشمندان و متنفذين بزرگ قومى را كسى بنام مورد خطاب قرار نمى‌دهد، هيچ‌كس به پدر خود نمى‌گويد مثلًا، عبدالله بيا، احمد بيا! مى‌گويد پدرجان بيا، بابه جان بيا! به پدر خود احترام مى‌كند، مردم به دانشمندان خود احترام مى‌كنند، همين احترام را خداوند جل جلاله نسبت به پيغمبر خود در قرآن كرده است، پيغمبر مثل ساير انسان‌ها بنده و مخلوق خداست؛ ولى خداوند جل جلاله به او عظمت و بزرگى مى‌بخشد و به او احترام قائل شده است. اين موضوع از خصائص پيغمبر مكرم اسلام است نسبت به تمام انسان‌ها. (والله العالم بحقيقة كلامه)

47- احترام به شخصيت آن‌حضرت صلى الله عليه وآله وسلم‌

«حرمة ندائه باسمه الشريف محمد، أحمد صلى الله عليه وآله وسلم» بعضى از مفسّرين گفته‌اند براى مردم نيز حرام است كه آن‌حضرت صلى الله عليه وآله وسلم بنام مباركش صدا كند، معمولًا عرب‌هاى بيابانى كه مى‌آمدند، صدا مى‌زدند، «يامحمد صلى الله عليه وآله وسلم» آنان كم عقل بودند، نمى‌فهميدند كه احترام يعنى چه؟ مثل يك نفر عادى آن‌حضرت را صدا مى‌زدند. قرآن مجيد مى‌فرمايد: «لا تَجْعَلُوا دُعاءَ الرَّسُولِ بَيْنَكُمْ كَدُعاءِ بَعْضِكُمْ بَعْضاً»[1]

[1] - نور/ آيه 63