مكلفين واجب كفائى مى‌باشد. و مى‌شود كه مصارف حفظ جان مؤمن را از زكاة و سهم امام پرداخت و يا از حق شخصى به او قرض داد.

(مسأله 11:) بر دكتور واجب است كه بيماران را در فرض خطر جان و يا امراض بسيار مهم تداوى نمايد.

(مسأله 12:) داكتر مى‌تواند بر معاينه و تشخيص مرض و يا عمليات اجرت بگيرد؛ ولى مطالبه اجرت از مريض نادار كه جانش در معرض تلف است جايز نيست بايد اجرت خود را ببخشد يا به وجوهات شرعى خود حساب نمايد و يا بر ذمه مريض دين بگذارد و چنانچه متبرع ديگرى پيدا شود مى‌تواند اجرت ود را از او بگيرد. و اگر مريض مذكور با تمكن مالى از دادن اجرت به طبيب امتناع ورزد حاكم شرعى او را مجبور به پرداخت آن مى‌نمايد و اگر ممكن نگردد مى‌شود به اجازه حاكم مقدار اجرت را از مال او بگيرند.

و بعيد نيست كه اين حكم در فرض امراض مهم نيز جارى گردد.