فصل بيست و سوم: حالات فوق العاده (اضطرارى)

مساله 395: چنانچه خداى ناخواسته كشور- به شمول حكومت و ملت- در حالات فوق العاده قرار گيرد حكومت با مشوره نمايندگان و تصويب آنان بعضى از آزادى‌هاى فردى و عمومى را مى‌تواند به اندازه ضرورت از باب تقديم أهم بر مهم كه در باب تزاحم در اصول فقه بيان شده، موقتا و تا رفع اضطرار معلّق نمايد و هم‌چنين مى‌تواند بعضى وظايف قانونى خود را به همين شرط ناديده بگيرد و نيز مى تواند كه بعضى از بودجه معينه را در رفع يا تخفيف حلت اضطرار مصرف نمايد نه در موارد معينه آن.

مساله 396: اگر بين دو قوم و دو حزب و دو منطقه از دو واحد ادارى جنگ مسلحانه رخ داد حكومت در قدم اول براى آتش‌بس و اصلاح اقدام مى‌كند ولى اگر يك طرف بغارت و تعدى نموده و تن دهى ننمايد حكومت با او مى‌جنگد تا به حق برگردد.