8. غصب‌كننده اموال مردم (غاصب).

9. كسى كه مال يتيم را به ستم مى‌خورد.

10. كسيكه مال امانت را نابود مى‌كند.

11. كسيكه كفيل شخصى شده و آن شخص را تسليم ندهد تا آوردن آن شخص كفيل، حبس مى‌شود. در اين شش مورد اخير مدت حبس ذكر نشده و قهرا به نظر قاضى موكول مى‌شود.

12. در حديث غير معتبر السند وارد شده كه متهم به قتل شش روز حبس مى‌شود چنانچه اولياى مقتول بيّنه‌اى بر اثبات قتل او اقامه نكنند متهم آزاد مى‌شود[1].

[1] - در آخر كتاب قضاء كه بنام( القضاء و الشهادة) در أيام جهاد تأليف نموده‌ام و چاپ شده( در صفحه 163 و 164) موارد حبس را به اساس احاديث معتبره السند تا بيست شمرده‌ام اين كتاب در دوران جهاد و هجرت در قم چاپ شده است. ولى سال‌ها بعد از طبع آن چهار مورد ديگر نيز پيدا شد كه در حواشى كتاب مذكور يادداشت شده كه جمله 24 مورد مى‌گردد. در يك حديث آمده كه امام بايد زندانيانى را كه به خاطر ندادن دين زندانى شده‌اند روزهاى جمعه( براى نماز جمعه) و روز عيد( براى نماز عيد) توسط پاسبانان بيرون ببرند و سپس آنان را به زندان برگردانند و در اخير حديث آمده: حبس امام( زندانى را) بعد از تعزير ستمگرى است.