در اين جا از وهابى مذكور مى‌پرسيم كه روح مقدس خاتم الانبيا (ص) در عالم برزخ قدرت شفاعت كردن را دار يا نه؟

اگر قدرت شفاعت كردن را دارد پس استمداد از او هيچ مانعى ندارد، و بايد شركت توليد و توزيع شرك وهابيت منحل شود تسليم نظر سواد اعظم مسلمانان شوى. و اگر ادعا شود كه روح آن حضرت (ص) توانايى شفاعت و كمك دادن را ندارد از دو حال بيرون نيست؛ يا مى‌گويى كه روح آن حضرت در برزخ وجود ندارد و اساساً بقاى ارواح را در عالم برزخ منكر مى‌شوى و يا به بقاى ارواح معتقدى ولى قدرت شفاعت را براى آنان منكرى، هردو شق باطل است و اين هم دلايل ما.

بقاى روح پس از مرگ‌

روح پيغمبر اكرم (ص) و غير ايشان پس از ارتحال ازين دنيا از نظر قرآن باقى است؛

1- وَ لا تَقُولُوا لِمَنْ يُقْتَلُ فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْواتٌ بَلْ أَحْياءٌ وَ لكِنْ لا تَشْعُرُونَ‌ (البقرة: 154)؛ به كسانى كه در راه خدا كشته مى‌شوند مرده مگوييد، بلكه زنده‌اند و لى شما (از كيفيت حيات آنان) آگاهى نداريد.

2- وَ لا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْواتاً بَلْ أَحْياءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ. فَرِحِينَ بِما آتاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَ يَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذِينَ لَمْ يَلْحَقُوا بِهِمْ مِنْ خَلْفِهِمْ أَلَّا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ‌ (آل عمران: 169 و 170) كشته شدگان در راه خدا را مردگان نپنداريد بلكه زندگانند و در پيش پروردگارشان روزى مى‌خورند و به آنچه كه خدا از فضل خود به آنان داده است خوشحالند و به آنانى كه هنوز به ايشان نپيوسته‌اند شادند (و يا مژده مى‌دهند) اينكه خوف و حزنى بر آنان نيست.

وقتى ارواح شهدا چنين باشد، ارواح انبيا عليهم السلام و كسانى كه فوق شهدا هستند به طريق اولى چنين‌اند.

3- قِيلَ ادْخُلِ الْجَنَّةَ قالَ يا لَيْتَ قَوْمِي يَعْلَمُونَ، بِما غَفَرَ لِي رَبِّي وَ جَعَلَنِي مِنَ الْمُكْرَمِينَ‌ (يس: 26 و 27).

4- وَ الَّذِينَ هاجَرُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ ثُمَّ قُتِلُوا أَوْ ماتُوا لَيَرْزُقَنَّهُمُ اللَّهُ رِزْقاً حَسَناً وَ إِنَّ اللَّهَ لَهُوَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ‌ (الحج: 58).