6- احسان به فقرا در حدود امكان.

7- هر كس انجام هر عمل مشروعى را از آن‌ها خواست انجام دهند و يا اگر اطلاع از احتياج كسى پيدا كنند، ابتدائاً به آن اقدام نمايند.

8- صله رحم به جا آرند.

9- مريضان را عيادت نمايند.

10- اگر مسلمانى در بازار و مسجد ديده نشود جوياى او شوند، تا اگر مشكلى داشت آن را رفع كنند.

11- مسافرانى كه از سفر مشروع برگردند عيادتشان نمايند.

12- حقوق واجبه مالى خود را به مستحقين آن بدهند.

13- از راهنمايى به افراد ناآشنا به قوانين دين و يا شئون سعادت‌بخش ديگر كوتاهى نكند.

14- صفات رذيله مخصوصا كبر و خودخواهى و خودپسندى را از خود دور كنند.

15- از لغزش‌ها و خطاهاى برادران خود در گذرند.

16- با مردم، تندخو بد اخلاق نباشند.

17- از عمل و سخنى كه براى مردم نفعى ندارد خوددارى كنند.

مدت يك ماه به همين مواد عمل كردند و بعد از يك ماه راپور كارشان چنين بود[1]: