7- جان ديون پورت انگليسى در
سال 1869 ميلادى كتابى به نام محمد و قرآن نوشت و از اسلام دفاع كرد و در ضمن
بيانات خود چنين مىگويد:
احكام
و اوامر قرآن منحصر در وظايف دينى و اخلاقى نبوده است. گيبون مىگويد: از اقيانوس
اطلس تا كنار رود گنگ قرآن نه فقط قانون فقهى شناخته شده است بلكه قانون اساسى
شامل رويه قضايى و نظامات ادارى و جزايى حاوى قوانينى است كه تمام عمليات و امور
مالى بشر را اداره مىكند و همه اين امور كه به موجب احكام ثابت و لايتغيرى انجام
مىشود ناشى از اراده خداوند است و همچنين مجموعه قوانين از تكاليف زندگى روزانه
تا تشريفات دينى اعم از تزكيه نفس تا حفظ بدن و بهداشت از حقوق عمومى تا حقوق فردى
از منافع فردى تا منافع عمومى و اخلاقيات تا جنايات و از عذاب تا مكافات اين جهان
تا مكافات و عذاب آن جهان را در بردارد از خداوند تا تجليل ياد كرده نقصى درباره
خداى جهان در آو وجود ندارد به خلاف كتب جهود.
3-
تأثير قرآن بر انسانها (داستان مهيج)
احتمالا
در سال 1300 هجرى قمرى توسط سيد جمال الدين افغانى در مصر انجمن وطنى تشكيل گرديد
كه چهل تن عضو داشت، در جلسه پانزدهم سيد صحبت كرد كه: وَ
الَّذِينَ جاهَدُوا فِينا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنا وَ إِنَّ اللَّهَ لَمَعَ
الْمُحْسِنِينَ.
دستور
اسلام قرآن است كه مهجور شده و مشغوليت روزهداران، و خواندن بالاى قبر، زباله
مساجد، بازيچه مكتب خانهها، قسم به دروغ،