فصل 22 زن و سياست‌

قال الله تعالى فى كتابه‌ الرِّجالُ قَوَّامُونَ عَلَى النِّساءِ بِما فَضَّلَ اللَّهُ بَعْضَهُمْ عَلى‌ بَعْضٍ وَ بِما أَنْفَقُوا مِنْ أَمْوالِهِمْ فَالصَّالِحاتُ قانِتاتٌ حافِظاتٌ لِلْغَيْبِ بِما حَفِظَ اللَّهُ وَ اللَّاتِي تَخافُونَ‌" (نساء- 34).

مردان سرپرست و قيّم بر زنان‌اند، به سبب آنچه كه خداوند بعضى از آنان را بر بعضى برترى داده است (مانند برترى طبيعت مرد بر زن به زيادتى تعقل و قوت بدن) و به سبب آنچه كه مردان از مال‌هاى خويش انفاق ميكنند. پس زنان شايسته هميشه مطيع و نگه‌دارندگان در غيب‌اند ...

درين آيه خبر از قيموميت و سرپرستى مردان بر زنان داده شده و علت آن دو چيز ذكر گرديده است، يكى فضيلت مردان (كه ظاهرا مراد همان برترى فيزيكى و عقلى باشد) و ديگر مصرف مال، (مهر و نفقه). سوال اساسى در اينجا اينست كه آيا مراد از زنان مطلق زنان است يا خصوص ازواج (زنان شوهردار و معقوده) اگر مراد احتمال اول باشد معنى اين ميشود كه سرپرستى زنان در جامعه با مردان است و زنان حق حكومت بر مردان و حتى بر زنان را مثلا ندارند.

اگر مراد احتمال دوم باشد معنى اين ميشود كه شوهران در زندگانى مشترك فاميلى‌شان بر زنان خود قيموميت و سرپرستى دارند نه اينكه مجموع مردان بر مجموع زنان، براى هركدام ازين دو احتمال قراينى وجود دارد:

قرينه بر احتمال اول، اولا لفظ نساء است كه شامل ازواج و غير- ازواج ميشود، و ثانيا اطلاق علت اول كه فضيلت (طبيعى) مردان باشد.

و قرينه بر احتمال دوم اولا علت دوم است چه انفاق (مهر و نفقه) مخصوص‌