مهمتر اينكه در زمان ما دولتها در همه شئونات زندگى ملتها مداخله مى‌نمايند امر مسلمانان در همه كشورهاى اسلامى داير بين اينست كه با اقدام به اقامه حكومت اسلامى نمايند و يا در غالب موارد پيرو قوانين غير اسلامى باشند كه نتيجه آن عزل دين از ساحه زندگانى اجتماعى، اقتصادى و حتى زندگانى فردى و عايلوى مى‌باشد كه مسلما خداوند متعال و رسول اكرم (ص) به آن راضى نيستند[1].

در پايان قابل يادآوريست كه پيامبر اكرم اسلام در بدو ورود خود به مدينه عملا حكومت را تشكيل نمود و به مناطق مسلمان‌نشين والى فرستاد سفرائى بدربار پادشاهان بزرگ اعزام داشت پيمانها را با سران قبايل امضاء كرد، فرماندهى جنگها را بعهده گرفت قرارداد متاركه و مهادنه را امضاء نمود، سفيران را بحضور مى‌پذيرفت و متوجه شئونات جامعه آنروز شد و آياتى از جانب خداوند درباره اداره كشور بر او نازل شد و بعد هم جانشينى خود را نيز تعيين نمود و مسلمانان صدر اسلام نيز روزى هم در لزوم حكومت اسلامى ترديد نكردند.

بنابراين اقامه حكومت اسلامى بر همه مردم واجب كفائى مى‌باشد كه در فرض تهاون و بى‌توجهى همه آنان مسئول و مستحق عقاب اخروى خواهند بود.

[1] - توضيح اين مطلب در اوائل كتاب جهاد اسلامى( ج 1) تأليف نگارنده مذكور است.