(3) سورة النّاس‌

بسم الله الرحمن الرحيم‌

قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ مَلِكِ النَّاسِ إِلهِ النَّاسِ مِنْ شَرِّ الْوَسْواسِ الْخَنَّاسِ الَّذِي يُوَسْوِسُ فِي صُدُورِ النَّاسِ مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ‌.

بگو- اى محمد (ص)- پناه مى‌برم به پروردگار مردم و آقا و زمامدار مردم و معبود مردم از شر وسواس‌گر پنهان يا بسيار عقب‌گرد كه در دلهاى مردم وسوسه مى‌كند از جن و انس.

راغب مى‌گويد: العوذ الالتجا الى الغير و التعلّق به و العوذه ما يعاذ به من الشّئ و منه قيل للتّميمة و الرقية عوذة، و عوذه اذا وقاه انسب اينست كه اله بمعناى مبعود باشد نه به معناى خالق كه در اين صورت تقدم آن بر رب و ملك شايسته‌تر بود و نيز در تفسير يوسوس مى‌گويد: يعنى كلام خفى كه مفهوم و معناى آن به دلهاى مردم بدون شنيدن مى‌رسد.

و خنّاس از اصل خنس گرفته شده كه به اختفاى پس از ظاهر بودن است.

باز هم راغب در مفردات خود مى‌گويد: وسوسه خطور پست را