اهتداى بندگان بستگى دارد، بنده مؤمن هرچه بيشتر برود زيادتر به او ميرسد.

اينهم شواهد اين مطلب.

1- وَ الَّذِينَ اهْتَدَوْا زادَهُمْ هُدىً‌. كسانيكه هدايت را پذيرفته‌اند هدايت‌شان بيشتر شده است.

2- فَرِيقاً هَدى‌ وَ فَرِيقاً حَقَّ عَلَيْهِمُ الضَّلالَةُ. دسته‌اى را هدايت فرموده دسته‌اى گمراهى بر آنان ثابت گرديده است.

3- إِنَّ اللَّهَ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ‌. وقتى بنده بر خود ستم ميكند هدايت خاصه به او نميرسد.

4- وَ اللَّهُ يَهْدِي مَنْ يَشاءُ إِلى‌ صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ‌. خداوند هركسى را كه بخواهد به راه راست هدايت ميكند، و اين‌كس همان كسى است كه هدايت اولى را پذيرفته است.

5- وَ الَّذِينَ جاهَدُوا فِينا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنا وَ إِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنِينَ‌، آنانيكه در راه ما تلاش ميكنند، حتما آنان را براههاى خود هدايت ميكنيم، بنابراين سؤال مسلمانان و حتى اولياء و مخلصين هدايت خدا را تحصيل حاصل نيست.

بحث هدايت و ضلالت از نظر قرآن و عقل بحث طولانى است و تا حدى پيچيده و اين رساله موضع مناسب ذكر آن نيست و ما در كتابهاى ديگر خود آن را تحليل كرده‌ايم و اللّه العالم.

صراط المستقيم.

يعنى راه معتدل و بدور از انحراف به چپ و راست.

صراط المستقيم راه خداوند است‌ وَ إِنَّكَ لَتَهْدِي إِلى‌ صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ صِراطِ اللَّهِ الَّذِي ...

و مراد از اين راه همان عبادت و پرستش پروردگار است. إِنَّ اللَّهَ رَبِّي وَ