مبارزه كند، چه مبارزات نظامى و چه مبارزات فرهنگى و سياسى، فرق نمى‌كند، هركس به اندازه توان و استعداد خود بايد به نحوى از دين خود دفاع كند، جهاد داراى ابعاد مختلف است و در هر بُعدى كه انسان مى‌تواند بايد مبارزه كند و در جهاد سهم بگيرد؛ در اين‌صورت جهاد براى انسان واجب مى‌شود؛ اگر در جهاد شركت نكند، فرارى از" جهاد" گفته مى‌شود. هركس وظيفه دارد كه مسئوليت خود را بين خود و بين خدايش تشخيص دهد و ببيند كه بودن او در كجا مفيد است، اگر بودنش در داخل كشور مفيد باشد، بايد در همان‌جا بماند و عليه روس‌ها" جهاد" كند، اگر بودنش در داخل ممكن نيست بايد فوراً هجرت كند، چندى قبل عده‌اى زيادى از روشنفكران ما چه در پاكستان و چه در ايران و چه در كشورهاى اروپايى، حضور داشتند حرف از" جهاد" مى‌گفتند و قيل و قال‌شان گوش دنيا را" كر" كرده بود، اكنون هركدام در يك گوشه‌اى از اروپا و آمريكا نشسته و به فسق و فجور خود را گرفتاركرده‌اند و براى اين‌كه به ديگران بفهمانند كه آنان روشن فكر هستند، در ماه چند صفحه كاغذ را توسط مطالب بيهوده و ميان تهى، سياه مى‌كنند كه به درد كسى هم نمى‌خوررد؛ وقتى‌كه انسان از اسلام منحرف شود، فرق نمى‌كند كه در مسكو باشد يا در واشنگتن، در بن باشد يا در پاريس، مهم براى انسان مسلمان بودن است و الّا اگر موضوع اسلام در بين نباشد، آن عده جوانانى‌كه در مسكو رفته‌اند با آنانى‌كه در آلمان و آمريكا نشسته‌اند، شراب و گوشت خنزير را زهر مار مى‌كنند و از نظر روانى اعتماد به نفس‌شان نيز از بين رفته و در خرافات غربى‌ها غرق شده‌اند، فرقى ندارند.

اين موضوع را خود شما و خود آنانى‌كه دركشورهاى اورپايى و جاهاى ديگر اقامت دارند بايد درك نمايند كه ماندن‌شان در خارج افغانستان فرار از" جهاد" گفته مى‌شود يا يك نوعى از تجديد قوا براى مبارزه است؟! اگر ماندن شان براى تداوم جهاد است، خدا را