شدت از آن مى‌ترسيد، پس از شكست به دست تواناى مجاهدين‌ما كاملًا از هم پاشيده و در زباله دان تاريخ دفن گرديد.

در روز" ششم جدى" ملت‌ما در يك تنگ‌ناى تاريخى قرار گرفت و همه چيز خود را از دست دادند؛ ولى اكنون در" چهاردهم" اين ماه نماينده‌هاى اين ملت بزرگ، توانستند به لطف و عنايات پروردگار، قانون اساسى جديد كشور خود را تصويب كنند و افغانستان بعد از چهارده سال دوباره به عظمت و وقار خود باز گردد. ما" ششم جدى" سالروز لشكركشى كمونيزم بين المللى را به كشور خود محكوم مى‌كنيم و در مقابل روز" چهاردهم جدى" به عنوان روز مبارك و سرنوشت‌ساز جشن مى‌گيريم.

ترسى از دست دادن (چوكى)

روز" بيست و ششم دلو" را (يوم العزت) نام گذاشتيم، روزى‌كه سنگرداران جبهه مقدم جهان اسلام، بر بزرگ‌ترين قدرت" الحادى" جهان پيروز شد؛ چهاردم جدى نيز براى ملت سرفراز ما (يوم العزت) است، قانون اساسى كشورما به لطف و عنايت پروردگار در اين روز به تصويب رسيد و اين بهترين عزت به‌شمار مى‌رود، من مى‌خواهم به آن‌عده از افغانى‌هايى‌كه دين ندارند، يا اگر دين هم دارند، بسيار ضعيف الايمان هستند بگويم كه اگر شما دين را قبول نداريد، پدران شما كه دين را قبول داشتند و آنان‌كه مسلمان بودند، شما چه بخواهيد يا نخواهيد، هويت ملى، هويت قومى و هويت فردى‌ما، در هويت مذهبى‌ما آميخته است، شرف و عزت مردم‌ما در اين است كه مذهب‌ما رسمى شود، شما اگر نماز نمى‌خوانيد و به دين اعتقادى نداريد، به خودتان كه اعتقاد داريد! خدا مى‌داند كه نسل اندر نسل ما و شما به‌خاطر اين‌كه مذهب‌شان در كشور خودشان رسمى نبود، آثار ذلت و حقارت در پيشانى‌شان وجود داشت، اكنون به لطف خداوند متعال اين ذلت و بدبختى از