عجيب‌تر از بى‌تفاوتى كشورهاى اسلامى، خاموشى همسايه‌هاى مسلمان ما است‌كه با اطلاع از وخامت اوضاع افغانستان و از اين‌كه با ادامه وضع فعلى به فاصله‌كم زمانى، اين كشور هم رديف ازبكستان و تاجكستان خواهد شد هيچ واكنشى از خود نشان نمى‌دهند، در حالى‌كه فردا مجبورخواهند بود تا در مقابل تحريكات كمونيست‌هاى افغانى از مرزهاى خودشان، دفاع نمايند؛ ولى دفاع خيلى دشوارتر از دفاع امروزى ملت ما خواهد بود. به قول سعدى:

حيرت انگيزتر از همه، وضع مسلمانان افغانى در خارج از كشور مى‌باشد كه جمعى از آنان با درك خطر بنيان‌كن، هنوز احساس مسؤليت پيدا ننموده‌اند، وگروه‌هاى مبارز از تشتت فكرى و يا از ملحوظات شخصى و يا احياناً از انديشه‌هاى ايده‌آل رزمى به معراج هماهنگى و همكارى مشترك و تفاهم سازنده نرسيده‌اند و همين نارسى گروه‌هاى ما است‌كه روحيه مبارزه اسلامى مردم ما، به برنامه مبارزه تبديل نشده و به نظر نگارنده همين امر يكى از اسباب بزرگ و يا سبب حقيقى، براى ادامه رژيم الحادى و كمونستى" تره‌كى و حفيظ" خاين مى‌باشد.

حركت اسلامى افغانستان، با تقدير و احترام از همه گروه‌هاى مبارز كه به غرض حفظ اسلام و تحكيم عدالت اجتماعى و بر قرارى جمهورى اسلامى واقعى، كه نه رنگ غربى داشته باشد و نه رنگ شرقى، و تنها بر اساس اسلام مترقى استوار باشد در نبرد هستند، برادرانه مى‌خواهد كه يك جبهه مشترك و قوى به وجود آورند تا هرچه زودتر حكومت قرآن در سرزمين افغانستان بر قرار گردد و ملّت ما نيز دوباره كرامت خود را به دست آورد.