تركمنستان به‌كابل تيل مى‌فروشد و قزاقستان گندم‌] (محسنى، محمد آصف، نظريات/ ص 183 مداخله بيگانگان، چاپ اول، انتشارت ولايت، 1372 ه. ش)

من از جناب رئيس جمهور محترم معذرت مى‌خواهم، با آن نطق مفصل، مدلل، منطقى و جامعى‌كه كردند نياز نبود من صحبت كنم؛ ولى‌ما اكنون مشكلات و بدبختى‌هاى زياد داريم. در سابق اختلافات شاهان و شاهزاده‌ها سبب فقر و بدبختى مردم‌ما گرديد، اكنون مى‌خواهند ما و شما را به‌نام منطقه، به نام قوم، به‌نام زبان و به نام مذهب از هم‌ديگر جدا كنند، هيچ‌كسى نمى‌خواهد حكومت اسلامى در افغانستان برقرار شود، نه كشورهاى مسلمان و نه كشورهاى غير مسلمان و حتى همسايه‌هاى‌ما، هيچ كدام نمى‌خواهند يك نظام پرقدرت اسلامى در كشورما به وجود آيد.

زنگ خطر اختلافات ميان رهبران‌

رهبران محترم! اين را بايد خوب بدانيد كه آنان مى‌خواهند ما را به هرشكلى كه ممكن باشد از يك‌ديگر جدا كنند، جنگ و اختلاف را وسعت بخشند تا زمينه تشكيل حكومت اسلامى در افغانستان از بين برود، ما بايد مواظب خود باشيم و فكر خود را به اين متمركز سازيم كه ما فقط يك نام داريم، مسلمانيم و افغانى. به قول اقبال لاهورى:

مسلمانان مانند گل صد برگ هستنند، همه از يك درخت هستند، دين مشترك دارند، پيغمبر بزرگوار اسلام (ص) تنها رهبر و پيشواى امت اسلام است، ما بايد به‌جاى اختلاف هم‌ديگر را دوست داشته باشيم.

قرآن مجيد مى‌فرمايد: «إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُوا بَيْنَ أَخَوَيْكُمْ وَ اتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ» ما برادر يك‌ديگر هستيم، اگر از ما پرسيده شود، نام شما چيست؟ بايد يك‌صدا