ولايت عهدى و ساير مقام‌ها، هر روز كشمكش و زور آزمايى مى‌كردند، براى اين‌كه خودش به مقامى برسد يا مقام خود را حفظ كند، از همه چيزى اين ملت مى‌گذشت، هركسى‌كه به قدرت رسيد جز به عيش و نوش و خوش‌گذرانى، به چيزى ديگر فكر نكرد و اين زمام‌داران بودندكه براى هميشه كشور مارا فداى هوس‌هاى خود كردند.

ملت افغانستان با توجه به معادن و ثروت‌هاى زير زمينى‌كه دارد، باز هم به فقر و بدبختى گرفتاراند، افغانستان با وجود اين‌همه منابع سرشار زير زمينى متأسفانه در ليست فقيرترين كشورهاى جهان قرار دارد، علت اين همه فقر و بدبختى اختلاف حاكمان و وابستگان آنان بر سر قدرت بوده است؛ اكنون الحمدلله، اين اختلافات برداشته شده؛ ولى مى‌ترسم اين اختلافات به اشكال ديگر ظهور كند! اين زنگ خطر را اكنون ما و شما مى‌شنويم.

خود خواهى رهبران جهادى‌

رهبران محترم! شما حق نداريد، بر اين ملت فخر فروشى‌كنيد! شما هيچ برترى نسبت به اين مردم نداريد! نه ساختمان فيزيكى بدن‌هاى شما با ساير مردم فرق دارد و نه از نظر روانى با آنان متفاوت هستيد! شما از هيچ‌كس بهتر نيستيد، اگر شما جهاد كرديد، وظيفه شرعى شما بود، شما" مالك الرقاب" مردم نيستيد،! شما اختيار جان، مال و ناموس مردم را نداريد! اين‌سرزمين مال شخصى پدر شما نيست كه هروقت بخواهيد اين كشور را خراب كنيد! اين زمين متعلق به ملت افغانستان است، مردم اين كشور اكنون از ماديات چيزى ندارند، بگذريم از ساير جاها، اكنون همين مردمى‌كه در پايتخت كشور و در نزديك‌ترين نقطه حكومت شما زندگى مى‌كنند، نان خوردن ندارند، غذاى كافى ندارند، برق ندارند، امنيت ندارند، هر روز يك بدبختى براى اين مردم بلا كشيده به وجود مى‌آيد، جان و مال اين مردم مثل آب خوردن، براى يك‌عده مباح شده است، مردم كشته مى‌شوند، تاراج مى‌شوند، چرا چنين‌كارى صورت بگيرد؟ چرا شما به دين خود مراجعه نمى‌كنيد؟ كجا شد