(شما مؤمنان) هرگز با ظالمان دوست و به آنان دل‌گرم نباشيد و گر نه آتش (كيفر آنان) به شما نيز خواهد رسيد و در آن‌حال جز خدا، هيچ دوستى نخواهيد يافت و هرگز شما را كسى يارى نخواهد كرد. آيات مبنى بر تحريم محبت به كفار، در قرآن زياد است و حتى بعضى از مفسرين مى‌گويند: بعد از شرك به خداوند مسئله وابستگى و محبت به كفار شديدتر و بزرگ‌تر از ساير گناهان است. لذا هيچ‌گونه آشتى ميان مسلمان و كافر وجود ندارد. «وَ قاتِلُوا الْمُشْرِكِينَ كَافَّةً كَما يُقاتِلُونَكُمْ كَافَّةً» با مشركين بجنگيد، چنان‌چه آنان با تماشما مى‌جنگند، تمام كفار با مسلمانان در جنگ‌اند، چه كفار شرقى و چه كفار غربى، هردو كافراند و هيچ فرقى بين آنان وجود ندارد.

مگر كفار نبودند كه با مسلمانان" فلسطين" جنگيدند، با مسلمانان" الجزاير" جنگيدند، با مسلمانان" لبيا" جنگيدند، با ملت مسلمان ايران جنگيدند، با مردم مسلمان افغانستان جنگيدند، كدام كشور مسلمان از دست كفار در امان بوده است؟ هيچ كشورى در امان نبوده و نخواهد بود و محبت با كفار به‌هرصورت جايز نيست و اعتماد نمودن نيز به آن‌ها از نظر اسلام حرام است.

جنگ فراگير با كفار

احتمال دوم: ممكن است مراد از (كافه) حال از فاعل باشد، حال از فاعل چگونه است؟ «وَ قاتِلُوا الْمُشْرِكِينَ كَافَّةً كَما يُقاتِلُونَكُمْ كَافَّةً» اى مسلمانان! نگوييد ما از افغانستان هستيم، از ايران هستيم، از آفريقا هستيم، عرب هستيم، عجم هستيم، ترك هستيم و فارس هستيم. خاك ارزش ندارد، ما براى خاك نمى‌جنگيم اگر قرار باشد ما براى خاك بجنگيم، خاك تمام كشورها ارزش يك‌قطره از خون انسان مؤمن را ندارد، ارزش يك‌قطره خون مؤمن از تمام كره‌زمين بالاتر است. ما هيچ‌وقت براى خاك نجنگيده‌ايم و نخواهيم جنگيد! براى اين‌كه هم از نظر شرعى و هم از نظر عقلى، انسان يك مخلوق با شرافت است،" خليفة الله‌