«فَما مِنْكُمْ مِنْ أَحَدٍ عَنْهُ حاجِزِينَ»

هيچ يكى از شما نمى‌توانستيد مانع عذاب من گرديده و جلو عقاب مرا بر ايشان بگيريد. البته پيغمبر صلى الله عليه وآله وسلم هيچ وقت چنين كارى را انجام نمى‌داد و هميشه تسليم امر خدا بود؛ هر آن‌چه خداوند جل جلاله به آن‌حضرت صلى الله عليه وآله وسلم وحى مى‌فرمود، بدون كم و زياد آن را بيان مى‌كردند؛ ولى خداوند جل جلاله مى‌خواهد به كفار لجوج بفهماند كه پيغمبر بزرگوار اسلام صلى الله عليه وآله وسلم جز گفته‌ى پروردگار خود چيزى را بيان نمى‌كنند.

ياد آورى براى متقيان‌

«وَ إِنَّهُ لَتَذْكِرَةٌ لِلْمُتَّقِينَ»

مى‌فرمايد: اين قرآن كه از جانب پروردگار جهانيان نازل شده است؛ يك تذكر و ياد آورى است براى متقيان. يعنى براى كسانى‌كه تقوى و پرهيزگارى را پيشه‌ى خود قرار داده‌اند و از خدا ترس دارند، قرآن يك ياد آور و تذكر دهنده است.

متقين به كسانى مى‌گويد: كه به‌دنبال حقيقت هستند و به قرآن عمل مى‌كنند. عده‌اى زيادى هستند كه آيات قرآن را مى‌شنوند؛ ولى به آن عمل نمى‌كنند. انسان‌هاى ضعيف الايمان نسبت به قرآن بى‌توجه هستند و هرچه آيات قرآن براى آن‌ها خوانده شود بى تأثير است. عده‌اى ديگر كه نفس‌شان آلوده و قلب‌هاى شان سياه شده است، نه تنها به قرآن عمل نمى‌كنند؛ بلكه آيات قرآن را مسخره مى‌كنند؛ اما در ميان مردم كسانى هستند كه از خدا مى‌ترسند و به قيامت و روز حساب ايمان دارند. براى آن‌عده تذكر و ياد آورى است. تذكر شايد به اين معنى باشد كه در انسان فطرت خدا پرستى وجود دارد؛ منتهى نياز به تذكر دارد و بايد براى او ياد آورى گردد.