قوى شد، خيلى از نا ممكنات براى انسان ممكن مى‌شود. البته در قرآن مجيد نيامده كه ميوه‌ها نزد انسان حاضر مى‌گردد.

«قُطُوفُها دانِيَةٌ»

مى‌فرمايد: در دسترس انسان است و نزديك انسان قرار دارد؛ ولى بعيد نيست كه در بهشت اشياء به اراده انسان حاضر شود.

«كُلُوا وَ اشْرَبُوا هَنِيئاً بِما أَسْلَفْتُمْ فِي الْأَيَّامِ الْخالِيَةِ»

چه خطاب شرينى براى بهشتى‌ها مى‌شود! مى‌فرمايد: بخوريد و بياشاميد، گواراى شما باد. به [پاداش‌] اعمال كه در دنيا انجام داده‌ايد، از اين نعمت‌ها استفاده نماييد.

نوشيدنى‌ها نيز از خود مراتب دارد؛ مثلًا در قديم وقتى براى كسى شربت درست مى‌كردند، مقدار عسلى را داخل آب مى‌ريختند، وقتى آب خوش مزّه و شيرين مى‌شد آن را مى‌نوشيدند؛ امّا اكنون ما مى‌بينيم كه انواع نوشابه‌ها، با رنگ‌هاى مختلف و طعم گوناگون ساخته مى‌شود كه انسان از نوشيدن آن لذّت مى‌برد. البته نوشيدنى‌هاى بهشتى غير از نوشابه‌هاى دنيا هستند و مقايسه آن‌ها با نوشابه‌هاى دنيا ممكن نيست؛ ولى مى‌خواستم موضوع رشد و تكامل انسان را بيان كنم. در بهشت انواع شراب و نوشيدنى وجود دارد و هرمقدار كه انسان بخواهد مى‌تواند بنوشد. در دنيا خوردن شراب حرام است دليل آن اين است كه شراب عقل و ادراك انسان را از بين مى‌برد، وقتى عقل و ادراك يك نفر از بين برود، ديگر او از انسانيت خارج مى‌شود؛ زيرا تمام انسانيت انسان مربوط به عقل اوست. اما شرابى كه در بهشت وجود دارد به عقل انسان ضرر نمى‌رساند و به‌همين دليل نوشيدن آن حلال است. البته در بهشت بر خلاف دنياى مادى، براى انسان هيچ‌گونه محدوديتى وجود ندارد.