«وَ تَعِيَها أُذُنٌ واعِيَةٌ»

آيه مباركه، به‌صورت كلى بيان مى‌كند؛ ولى چند روايت ديگر وجود دارد كه هم از طريق صحابه (رض) نقل شده است و هم از طريق أئمه‌ى اهل البيت عليهم السلام؛ مى‌فرمايند: حضرت پيغمبراكرم صلى الله عليه وآله وسلم فرمودند: «سألت ربي أن يجعلها أذنك علي»[1] من از خداى خود سؤال كردم كه گوش على بن ابى‌طالب عليه السلام را گوش شنوا قرار دهد.

از حضرت على عليه السلام نيز نقل شده است: «ما سمعت من رسول الله، شيئا فنسيته»[2] من از پيغمبراكرم صلى الله عليه وآله وسلم چيزى نشيده‌ام كه فراموش كرده باشم؛ زيرا آن‌حضرت صلى الله عليه وآله وسلم دعا كرده بود كه خداوند گوش على را از «أُذُنٌ واعِيَةٌ» گوش‌هاى شنوا قرار دهد. اين حديث از جانب عده‌اى از علماى محترم شيعه و سنى نقل شده است. اين‌ها قضاياى بود كه قرآن مجيد در رابطه به‌دنيا صحبت نموده است و در آيه بعد در مورد آخرت مى‌فرمايد:

زنگ‌هاى خطر

«فَإِذا نُفِخَ فِي الصُّورِ نَفْخَةٌ واحِدَةٌ»

آنگاه كه در صور يك مرتبه دميده شود.

در نزديكى روز قيامت، دو نفخ صورت مى‌گيرد؛. نفخ يعنى «آجِر خطر» بعضى موقع از راديوها شنيده‌ايد وقتى خطرى از جانب دشمن حس مى‌شود و مى‌خواهد جايى را بمباران كند، يك صوت مخصوص را از راديو و يا تلويزيون، پخش مى‌كنند تا به مردم بفهماند كه خطر حمله دشمن وجود دارد. وقتى خطر رفع گرديد، يك‌

[1] - كفاية الطالب/ ص 109

[2] - تفسير الطبري/ 29/ 35.