ديگران برتر و بهتر مى‌دانند، در واقع آنان به انحراف مى‌روند و به خود ضرر مى‌رسانند. ضررى كه هرگز براى آنان قابل جبران نيست. به‌قول شاعر كه:

«يَوْمَ يَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْداثِ سِراعاً كَأَنَّهُمْ إِلى‌ نُصُبٍ يُوفِضُونَ»

روزى‌كه با سرعت از قبرهاى خويش خارج مى‌شوند، مثل اين‌كه به‌سوى بت‌هاى خود مى‌شتابند.

بت‌پرستى در طول تاريخ هيچ فرق نكرده است و امروز نيز مثل سابق بت‌پرستى به اوج خود باقى است؛ منتهى مظاهر بت‌پرستى فرق نموده است (بت‌پرستى ديروز رايج بود و امروز نيز رايج است و فردا نيز رايج خواهد بود) بت‌پرستى تا زمانى ادامه دارد كه آخرين ذخيره الهى، مهدى موعود عجل‌الله فرجه الشريف ظهور نمايد؛ آن موقع است كه اساس شرك و بت‌پرستى سست و يا برچيده مى‌شود.

شرمندگى در قيامت‌

«خاشِعَةً أَبْصارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ذلِكَ الْيَوْمُ الَّذِي كانُوا يُوعَدُونَ»

اين همان روزى است كه به آن‌ها وعده داده شده بود.

قرآن حالات كفار، مشركين، پول پرستان و شهوت پرستان را بيان مى‌كند؛ حالات آن‌هايى را بيان مى‌كند كه در دنيا به دستور پروردگار خويش پشت كردند. آنانى‌كه از فطرت انسانى خود فاصله گرفتند، از مقام انسانى خود دست برداشتند و به‌سوى حيوانيت رفتند. عزت و وقار را فداى شهوت خود نمودند، ذلت را براى‌