عذابى كه واقع شد

«سَأَلَ سائِلٌ بِعَذابٍ واقِعٍ»

در اواخر عمر پيغمبراسلام صلى الله عليه وآله وسلم يك قضيه واقع شد كه من نمى‌خواهم به تفصيل آن قضيه بى‌پردازم. شخصى نزد آن‌حضرت آمد و گفت؛ شما قبلًا گفتيد كه به پيغمبرى من اقرار كنيد، ما اقرار كرديم. گفتيد، به خدا ايمان بياوريد، ايمان آورديم. حالا از موضوع ديگرى براى ما خبر مى‌دهيد! آيا حرفى را كه شما گفتيد از خود شما است يا از جانب خدا است؟ پيغمبر صلى الله عليه وآله وسلم فرمودند: آن‌چه را گفتم از جانب خدا است. آن شخص گفت خدايا اگر اين دستور از جانب توست، سنگى از آسمان بفرست و مرا سنگ‌باران كن.

قرآن مجيد در جاى ديگر مى‌فرمايد: «وَ إِذْ قالُوا اللَّهُمَّ إِنْ كانَ هذا هُوَ الْحَقَّ مِنْ عِنْدِكَ فَأَمْطِرْ عَلَيْنا حِجارَةً مِنَ السَّماءِ أَوِ ائْتِنا بِعَذابٍ أَلِيمٍ‌»[1] و [ياد كن‌] هنگامى را كه گفتند خدايا اگر اين حرفى را كه پيغمبر در باره بعضى از خويشاوندان خود مى‌گويد حق است و از جانب توست! پس بر ما از آسمان سنگ‌هايى بباران يا عذابى دردناك بر سر ما نازل كن.

اين موضوع را هم دانشمندان اهل سنت نقل كرده‌اند و هم دانشمندان شيعه، در منابع دانشمندان اهل سنت، در حدود بيست روايت در اين مورد نقل شده است‌

[1] - انفال/ آيه 32