حرمات الله و اجر قرائت و تعلم قرآن‌

1- امام صادق (عليه السلام) فرمود: براى خداى عزوجل سه حرمت است كه مانندى ندارد: قرآن كه حكمت او است و نور او و خانه‌ى او كه قبله‌ى مردمش ساخته و از كسى توجه اى را به جز به سوى آن و خاندان پيغمبر شما را نپذيرد.[1]

2- رسول خدا (ص) فرموده است: قرآن را بياموزيد، زيرا كه در روز قيامت قرآن به صورت جوانى زيبا نزد خواننده‌ى خود مى‌آيد و به او مى‌گويد: منم كه شب تو را به بيدارى به پايان بردم، روزهاى داغ تو را به تشنگى به سر آوردم و آب دهانت را خشك كردم و اشكت را روان ساختم، (اكنون) هر كجا بروى من هم با تو مى‌باشم و هر تاجرى (امروز) به دنبال تجارت خويش است (كه در دنيا كرده است) و من امروز به سود تو در پس تجارت هر تاجرى باشم و به زودى كرامتى نيز از جانب خداى عزوجل به تو مى‌رسد، پس شاد باش و (در اين حال) تاجى بياورند و بر سرش نهند و امان نامه (از آتش دوزخ را) به دست راستش مى‌دهند و فرمان جاويد بودن در بهشت را به دست چپش و دو جامه بهشتى به وى بپوشاند، سپس به او گفته شود: بخوان و بالا برو، پس هر آيه اى كه بخواند، يك درجه بالا برود و به پدر و مادر او نيز دو جامه بپوشانند در صورتى كه مؤمن باشند و به آن دو بگويند، اين پاداش آن قرآنى است كه به فرزندتان آموختيد.[2]

3- سعيد بن عبد اللَّه اعرج مى‌گويد: از حضرت امام صادق (عليه السّلام) پرسيدم از مردى كه قرآن را مى‌خواند، سپس فراموش مى‌كند و باز مى‌خواند و فراموش مى‌كند آيا بر او گناهى هست؟ فرمود: نه.[3]

[1] ابن بابويه، محمد بن على، معانى الأخبار- قم، چاپ: اول، 1403 ق. معانى الأخبار؛ النص؛ ص 117.

[2] . الكافي( ط- الإسلامية)؛ ج 2؛ ص 603.

[3] . الكافي( ط- الإسلامية)؛ ج 2؛ ص 633.