ابراهيم يك مرتبه إستغفار كرده و از آيات ما قبل اين آيه در سوره شعراء پيدا است كه آزر زنده بوده و ابراهيم او را نصيحت نموده.

بنا براين لفظ «كان» به معناى حكايت از گذشته نيست؛ بلكه براى مطلق نسبت ضلالت به او مى‌باشد و در قرآن نظاير زيادى دارد. ولله الحمد.

تبديل زمين و آسمانها در قيامت‌

«يَوْمَ تُبَدَّلُ الْأَرْضُ غَيْرَ الْأَرْضِ وَ السَّماواتُ وَ بَرَزُوا لِلَّهِ الْواحِدِ الْقَهَّارِ» (ابراهيم: 48)؛ آنچه از مطالب مهمّى كه در اين آيه به نظرم رسيده در كتاب معاد كه تقريباً دو سال پيش چاپ شد، نوشته‌ام ونيازى به تكرار آنها در اين كتاب نيست و در آنجا گفته‌ام كه ميدان بزرگ ميدان حساب در كره‌اى به نام ساهره‌ (فَإِذا هُمْ بِالسَّاهِرَةِ) (النازعات: 14) مى‌باشد.

وجه تسميه قرآن به كتاب‌

«الر تِلْكَ آياتُ الْكِتابِ وَ قُرْآنٍ مُبِينٍ» (الحجر: 1)؛ آنها آيات كتاب و قرآن مبين است.

«وَ يُعَلِّمُهُ الْكِتابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ التَّوْراةَ وَ الْإِنْجِيلَ» (آل‌عمران: 48)؛ ممكن است كتاب در آيه آخر كه به عيسى (ع) داده شده معناى عام باشد وگرنه به عيسى غير از انجيل، كتابى ديگر داده نشده مگر مراد از كتاب نوشته‌هاى مختصر ديگرى باشد. و قريب به اين آيه، آيه 110 مائده است كه باز در حق عيسى نازل شده. لفظ كتاب در قرآن مجيد احتمالًا به معانى مختلفى آمده است، و از يك جهت به دو معنى آمده است:

كتاب به معناى مكتوب وگاهى در مطلق نوشته استعمال شده و گاهى در معناى مصطلح امروز كه داراى اوراق متعددى مى‌باشد؛ مثلًا كتاب در آياتى كه مضاف اليه اهل واقع شده مانند اهل الكتاب مراد از كتاب تورات و انجيل و احتمالًا كتب ديگرى را نيز شامل مى‌گردد. كه عين معناى مصطلح امروزى پيش ما و حتى در نظر مسلمانان آخر زمان پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله است.