آسياى صغير تشكيل شد و پس از مباحثات زياد، اصول وكلياتى را در باب ماهيت عيسى (ع) وضع كردند كه همان مبناى قاعده كلامى كليساى كاتوليك قرار گرفت. در آنجا گفته‌اند:

«ما اقرار مى‌كنيم كه پسر يگانه خداوند، عيسى (ع) مسيح (ع)، در آن واحد كامل در الوهيت و كامل در بشريت است، هم به حقيقت خدا است، هم به حقيقت إنسان است و داراى عقل و روح وجسد مى‌باشد. از يك طرف با پدر در الوهيت از يك عنصر و يك گوهر است و از طرف ديگر با مادر، در بشريت شريك مى‌باشد و از هر جهت مانند ماست ولى داراى عصمت صرف و فرزند يگانه مولود الهى است‌[1]

اصول دين و اعتقادات إيمانى نصارى در سه نوشته تاريخى كه آنها را؛

«اعتقادنامه‌Icreed » مى‌گويند، ذكر شده از اين قرار است:

1- اعتقادنامه رسولان‌IApostles كه قديمى ترين مبدأ دينى مسيحيان را متضمّن است و مشتمل بر اصل تعميدى كليساى روم در سراسر عالم مسيحى مى‌باشد و نصارا عبادت آن را هر صبح و شام تكرار مى‌كنند و آن اين چنين شروع مى‌شود:

«ما إيمان داريم به خداى واحد پدر، قادر مطلق، خالق همه چيزها و به خداوند واحد، عيسى مسيح، پسر خدا، مولود از پدر يگانه كه از ذات پدر است ...»

2- اعتقادنامه نيفة كه متن آن در شوراى اسقف ها در زمان امپراطور كنستانتين (325 م) در شهر «نيفا»Nicaea (در آسياى صغير، ارنيق كنونى) به رشته تحرير در آمده است و مسيحيان آن را در موقع عشاء ربّانى تلاوت مى نمايند.

3- اعتقادنامه «اتانازيوس»Atha nasius منسوب به سنّت اتانازيوس و مشتمل بر مبدأ ثالوث مقدّس (اب وابن و روح القدس). آن را در اسكندريه در قرن ششم ميلادى نگاشته اند و مسيحيان در اعياد مقدّسه، آن را قرائت مى‌كنند.

[1] . همان، ص 426