نماز نخواند.[1]

8/ 10: صداى بلند آزار دهنده‌

271. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله:

نمازگزار با خدايش مناجات مى‌كند. پس هر يك از شما بنگرد با چه چيزى با خدايش مناجات مى‌كند و صداى خود را در قرائت، براى ديگران بلند نكند.[2]

272. امام على عليه السلام:

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله از اين كه نمازگزار صدايش را در قرائت بلند كند، باز مى‌داشت، چه پيش از عشا و چه پس از آن، و اين كار را بر ياران نمازگزارش خُرده مى‌گرفت.[3]

8/ 11: نماز گزاردن، بدون داشتن حريم پيش رو[4]

273. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله:

هر يك از شما كه مى‌تواند كارى كند تا كسى ميان او و قبله‌اش‌

[1]. لا يُصَلِّيَنَّ أحَدُكُم وبِهِ أحَدُ العَقدَينِ- يَعنِي البَولَ وَالغائِطَ-( معانى الأخبار: ص 164 ح 1، المحاسن: ج 1 ص 163 ح 235).

[2]. إنَّ المُصَلِّيَ يُناجي رَبَّهُ عز و جل، فَليَنظُر أحَدُكُم بِما يُناجي رَبَّهُ، ولا يَجهَر بَعضُكُم عَلى‌ بَعضٍ بِالقِراءَةِ( مسند ابن حنبل: ج 2 ص 347 ح 5349، المصنّف، ابن أبى شيبه: ج 2 ص 372 ح 5).

[3]. إنَّ رَسولَ اللَّهِ صلى الله عليه و آله نَهى‌ أن يَرفَعَ الرَّجُلُ صَوتَهُ بِالقِراءَةِ قَبلَ العِشاءِ وبَعدَها، يُغَلِّطُ أصحابَهُ وهُم يُصَلّونَ( مسند ابن حنبل: ج 1 ص 190 ح 663، مسند أبى يعلى: ج 1 ص 261 ح 493).

[4]. منظور از حريم در اين جا، لزوماً پرده و ديوار نيست؛ بلكه هر چيزى همچون عصا و سنگ و ... است كه مرزى براى نمازگزار پديد آورد.