و نگاهت به ميان دو قدمت باشد. سپس در حالى كه راست ايستاده‌اى، بگو: «خداوند به هر كه او را بستايد، گوش مى‌دهد»، «سپاس، پروردگار جهانيان را كه شايسته قدرت و كبريايى است. بزرگى، ويژه خداوند، پروردگار جهانيان است». صدايت را بِدان بلند مى‌كنى و سپس دست‌هايت را به تكبير بالا مى‌برى و به سجده مى‌افتى.[1]

6/ 5- 6: كامل آوردن و طول دادن ركوع و سجود

216. تهذيب الأحكام‌-

به نقل از سماعه-: از ايشان‌[2] پرسيدم: آيا ركوع و سجود در

[1]. إذا أرَدتَ أن تَركَعَ فَقُل وأنتَ مُنتَصِبٌ:« اللَّهُ أكبَرُ»، ثُمَّ اركَع وقُل:

[2]. حديث‌شناسان به اين گونه احاديث،« مضمر» مى‌گويند؛ زيرا راوى، گوينده سخن رابا ضمير ياد كرده است. تحقيقات گسترده، گوينده برخى از اين احاديث را معيّن كرده كه در اين جا به احتمال فراوان، مقصود، امام صادق عليه السلام است.( م)