6/ 4- 9: تسبيحات اربعه در ركعت سوم و چهارم‌

192. امام باقر عليه السلام:

ده ركعت از نمازهاست كه با شك و وهم، سازگار نيستند: دو ركعت [اوّل‌] نمازهاى ظهر و عصر و صبح و مغرب و عشا ... و اين نمازى است كه خداوند عز و جل در قرآن بر مؤمنان واجب كرده است، و به محمّد صلى الله عليه و آله تفويض كرد. پس پيامبر صلى الله عليه و آله هفت ركعت در نماز افزود و آن، سنّت نهاده شده [ى پيامبر صلى الله عليه و آله‌] است و قرائت [قرآن‌] ندارد و تنها، تسبيحات اربعه (تسبيح و تهليل و تكبير و دعا) است و شك، در اينها راه دارد.[1]

193. تهذيب الأحكام‌-

به نقل از زراره-: به امام باقر عليه السلام گفتم: چه سخنى در دو ركعت سوم و چهارم كفايت مى‌كند؟ فرمود: «مى‌گويى:" سبحان اللَّه و الحمد للَّه‌و لا إله إلّااللَّه و اللَّه أكبر؛ خدا منزّه است. ستايش، ويژه خداست، خدايى جز خداى يگانه نيست، خدا بزرگ‌تر است" و سپس تكبير مى‌گويى و به ركوع مى‌روى».[2]

[1]. عَشرُ رَكَعاتٍ: رَكعَتانِ مِنَ الظُّهرِ، ورَكعَتانِ مِنَ العَصرِ، ورَكعَتَا الصُّبحِ، ورَكعَتَا المَغرِبِ، ورَكعَتَا العِشاءِ الآخِرَةِ، لا يَجوزُ فيهِنَّ الوَهمُ ... وهِيَ الصَّلاةُ الَّتي فَرَضَهَا اللَّهُ عز و جل عَلَى المُؤمِنينَ فِي القُرآنِ، وفَوَّضَ إلى‌ مُحَمَّدٍ صلى الله عليه و آله، فَزادَ النَّبِيُّ صلى الله عليه و آله فِي الصَّلاةِ سَبعَ رَكَعاتٍ، وهِيَ سُنَّةٌ لَيسَ فيها قِراءَةٌ، إنَّما هُوَ تَسبيحٌ وتَهليلٌ وتَكبيرٌ ودُعاءٌ، فَالوَهمُ إنَّما يَكونُ فيهِنَّ( الكافى: ج 3 ص 273 ح 7، منتقى الجمان: ج 1 ص 377).

[2]. قُلتُ لِأَبي جَعفَرٍ عليه السلام: ما يُجزي مِنَ القَولِ فِي الرَّكعَتَينِ الأَخيرَتَينِ؟