159. امام رضا عليه السلام:

اگر گفته شود: «چرا در تكبير، دست‌ها بالا آورده مى‌شود؟»، گفته مى‌شود: چون بالا آوردن دست‌ها گونه‌اى دعا، انقطاع و خاكسارى است و خداى عز و جل دوست دارد هنگام ياد او منقطع، خاكسار و خواستار باشيم. و نيز هنگام بالا آوردن دست‌ها، حاضر كردن نيّت است و توجّه دادن دل به آنچه مى‌گويد.[1]

6/ 4: احكام و آداب قرائت‌

6/ 4- 1: رعايت حدّ بلند و آهسته خواندن‌

قرآن‌

نمازت را به جَهر و اخفات نخوان و ميان اين دو، راهى [ميانه‌] را برگزين.[2]

حديث‌

160. امام صادق عليه السلام‌-

در باره سخن خداى عزيز و جليل: نمازت را به جهر و اخفات نخوان-: جَهْر، يعنى بلند كردن صدا و اخفات، يعنى [آن قدر آهسته‌

[1].

[2]. سوره اسرا، آيه 110: وَ لا تَجْهَرْ بِصَلاتِكَ وَ لا تُخافِتْ بِها وَ ابْتَغِ بَيْنَ ذلِكَ سَبِيلًا.