فصل سوم: گردآورى قرآن‌

3/ 1 نوشته شدن قرآن در عصر پيامبر (ص)

64. امام على عليه السلام: هر گاه از ايشان (پيامبر خدا صلى الله عليه و آله) مى‌پرسيدم، پاسخم را مى‌داد، و وقتى پرسش‌هايم تمام مى‌شد و ساكت مى‌شدم، ايشان، خود، شروع [به آموختن مسائل به من‌] مى‌كرد. هيچ آيه‌اى از قرآن بر پيامبر خدا صلى الله عليه و آله نازل نشد، مگر اين كه آن را براى من خواند و املا فرمود و من، آن را با خطّ خود نوشتم، و تأويل و تفسير، و ناسخ و منسوخ، و محكم و متشابه، و خاص و عامّ آن را به من آموخت.[1]

65. امام على عليه السلام: من كاتب وحى و احكام و قراردادها و امان‌نامه‌هاى پيامبر خدا صلى الله عليه و آله بودم و در آن روزى كه با ابو سفيان و سهيل بن عمرو، صلح كرد، صلح‌نامه را من نوشتم.[2]

66. امام باقر عليه السلام: پيامبر خدا صلى الله عليه و آله به على عليه السلام املا مى‌كرد، كه خوابش بُرد و چرتى زد. چون به خودش آمد، به نوشته نگريست و دستش را [به طرف عبارتى از آن‌] دراز كرد.

[1].

[2].