نهى شدند، مگر آن كه صدقه بدهند. پس از آن، كسى جز على بن ابى طالب عليه السلام با پيامبر صلى الله عليه و آله نجوا نكرد. يك دينار، صدقه داد و آن گاه با پيامبر صلى الله عليه و آله نجوا كرد و از او در باره ده ويژگى پرسيد و پس از آن، آيه «رخصت» نازل شد.[1]

4/ 19 آگاهى دادن نسبت به تفسيرهاى نادرست‌

493. عيون أخبار الرضا عليه السلام‌- به نقل از محمّد بن زياد و محمّد بن يسار-: به امام حسن عليه السلام گفتيم: گروهى پيش ما هستند كه فكر مى‌كنند هاروت و ماروت، دو فرشته اند كه خداوند از ميان فرشتگان، آن دو را برگزيد، و زمانى كه نافرمانى انسان‌ها زياد شد، خداوند، آن دو را به اضافه يكى ديگر به دنيا فرستاد، و آن دو با زُهره آزموده شدند.

آن دو تصميم داشتند با زهره زنا كنند و ميخوارگى نمايند و آدم بى‌گناهى را بكشند.

خداوند عز و جل آن دو را در بابِل، عذاب كرد. جادوگران از آن دو، جادوگرى آموختند.

خداوند متعال، آن زن را به صورت اين ستاره‌اى كه [نامش‌] زهره است، مسخ كرد.

امام عليه السلام فرمود: «پناه بر خدا از اين حرف‌ها! فرشتگان خداى متعال، معصوم هستند و با لطف خداى متعال، از كفر و زشتى‌ها در امان‌اند. خداوند عز و جل در باره آنها فرموده است: «آنچه را خداوند به آنها دستور داده، نافرمانى نمى‌كنند و هر چه دستور گرفته‌اند، انجام مى‌دهند»[2] و خداى عز و جل فرموده است: «هر كه در آسمان‌ها و زمين است، براى اوست كسانى كه نزد اويند»، يعنى فرشتگان‌ «از پرستش او تكبّر نمى‌كنند و درمانده نمى‌شوند. شب و روز تسبيح مى‌گويند و سستى نمى‌ورزند»[3]. خداوند عز و جل باز هم در باره فرشتگان فرموده‌

[1].

[2]. تحريم: آيه 6.

[3]. انبيا: آيه 19 و 20.