مقصود، ما هستيم و در رأس ما، على عليه السلام است كه پس از پيامبر صلى الله عليه و آله، برترين و بهترينِ ماست.[1]

466. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله‌- در باره اين سخن خداى متعال: «وَ مَنْ يُؤْتَ الْحِكْمَةَ فَقَدْ أُوتِيَ خَيْراً كَثِيراً؛[2] و هر كه حكمت يابد، خيرى فراوان يافته است»-: حكمت، همان قرآن است.[3]

467. امام كاظم عليه السلام‌- در تفسير اين سخن خداى متعال: «وَ لَقَدْ آتَيْنا لُقْمانَ الْحِكْمَةَ؛[4] و به لقمان، حكمت داديم»-: منظور، فهم و خرد است.[5]

4/ 6 تفسير قرآن با اصول عقلى‌

468. الكافى‌- به نقل از حمزه بن مرتفع مشرقى، از يكى از شيعيان-: من در مجلس امام باقر عليه السلام بودم كه عمرو بن عبيد بر ايشان وارد شد و گفت: فدايت گردم! در اين سخن خداوند- تبارك و تعالى-: «هر كس خشم من به او رسد، بى شك هلاك مى‌شود»[6]، خشم چه معنايى دارد؟

امام باقر عليه السلام فرمود: «اى عمرو! مقصود، كيفر است. هر كس پنداشت كه خداوند از حالتى به حالت ديگر در مى‌آيد، با ويژگى آفريده، او را توصيف كرده است، در حالى كه هيچ چيزى، خدا را تحريك نمى‌كند تا موجب تغيير در او شود».[7]

[1].

[2]. بقره: آيه 269.

[3].

[4]. لقمان: آيه 12.

[5].

[6]. طه: آيه 81.

[7].